μαντίλι — (Μ μανδήλιον και μανδήλιν και μαντήλιον) 1. τετράγωνο κομμάτι από ύφασμα που φοριέται από γυναίκες στο κεφάλι ή από γυναίκες και άντρες στον λαιμό ως εξάρτημα τής αμφίεσης 2. μικρό τετράγωνο ύφασμα για το καθάρισμα τού προσώπου, ιδίως τής μύτης,… … Dictionary of Greek
Mantel (2), der — 2. Der Mantel, des s, plur. die Mäntel, Diminut. das Mäntelchen, Oberd. Mäntellein, ein Wort, welches überhaupt den Begriff der Bedeckung hat, und ein Ding bedeutet, welches ein anderes bedecket, aber nur noch in verschiedenen einzelnen Fällen… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
mandille — ⇒MANDILLE, subst. fém. COST. Casaque portée aux XVIe et XVIIe s. par les gens de basse condition, en partic. par les laquais. Bernaville avait réellement fait partie de la maison du maréchal Bellefonds, et porté la mandille, c est à dire la… … Encyclopédie Universelle
manteau — (man tô) s. m. 1° Vêtement ample et sans manches qu on porte par dessus l habit. • Jésus sortit, portant une couronne d épines et un manteau d écarlate, SACI Bible, Év. St Jean, XIX, 5. • Bon manteau bien doublé, bonne étoffe bien forte, LA … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
MANTILE — olim Mantele, Mantelium et mantelum: Plauto Captiv. Act. 3. sc. 3. Mantilium, Varroni l. 5. de L. Lat. Mantellum, quasi Manûs tela, Linteolum dicebatur, quo manuum sordes abstergebant in mensâ: Veteres enim Mantilia ante pectora ponere coen antes … Hofmann J. Lexicon universale
